Translate this text / Traduci e texto aki:    

C U L T U R
MAANDBLAD VAN HET CULTUREEL CENTRUM ARUBA
VAN DE REDACTIE
Ecu nieuw jaar is gekomen. Een nieuw jaar van cullurecl werk vraagl van allen, liesluuv en leden van liel C.C.A.-l)esluur en al haar iniderafdelingen de moed en volharding om verder Ie gaan. Teleurslelling(m en gchrek aan helang
door de Slicusa door middel van h.ijdragen, maar ook door de mede
laken. Integendeel. De he
goede en het mooie, dat elk mensenleven slechts kan verrijken. Een reden te meer om voort te gaan.
Ook Cultura wil van haar kant medewerken aan de verheffing van het culturele peil. Zij prijst zich gelukkig hierin geholpen te worden
werkeis' van ons eiland zelf. De belangstelling voor ons’ blad is groeiende en langzaam maar zeker komen ook van andere zijde artikelen binnen, die verdienen gelezen te worden.
Dat is..prettig voor U en voor ons. Wij zullen steeds ijveren voor een prettige en toch degelijke inhoud. Als. wij hierin mogen slagen is voor ons 1955 een voorspoedig en zegeilfijk jaar. Alle lezers (essen) van ons maandblad wensen wij toe een gezegend jaar, met een overvloed van culturele genoegens en wat nog veel belangrijker is, culturele evenementen, die ons allen geestelijk rijker en gelukkiger maken. /-S.
f
Het Bestuur van her*i^Sreel Centrum Aruba
wenst al haar leden een voorspoedig en gelukkig 1955,

"MORGEN BLOEIEN DE ABRIKOZEN"
EGYPTISCHE AVONTUREN VAN BERTU5 AAPJES
Tijdens zijn Iwce en een lialf jarig verl)lijf in Egypte heeft de dichter Herliis Aafjes stof opgedaan voor een hele reeks vverken.Toe.n hij nog ;ian de oevers van de Nijl zat zond l\ij ons met de grote hundel “Het Koningsgi'af” j'eeds zijn tol poëzie geworden indrukken, waaruit op te maken viel dat Egypte hem lot in hel diepst van zijn wezen beroerd en geschokt had. In die lijd bereikten ons ook ziji\, aan de dichteres Vasalis gerichte “Egyptische liricveir’, waarin hij gewaagde van de confrontatie met de kunst van de oude Egyplcnaren. In “Arenlezer achter de maaiers’’ verzamelde bij kronieken van kleine, maar vergelen bijzonderheden in het Oude en Nieuwe Teslanienl. Het was een boeiende speurtocht naar de realiteit van de Bijbel, naar de atmosfeer van lal van Bijbelverhalen, die hij na
duizendim jaren vrijwel onveranderd tussen de mensen van hel Midden-Oo:
In zijn nieuwe reisboek “Morgen bloeien de abrikozen”, dat bij J. M. Meulenhoff te Amsterdam verschenen is, verhaalt hij voor het eerst een deel van zijn dagelijkse belevenissen in de Nijldella. Het is een buitengewoon spannend en avontuurlijk relaas geworden, wcmelend van kleurige beschrijvingen, rake typeringen, dichterlijke ev'oealies' — waar Aafjes de landschappen met hun uitbundige flora beschrijft gebruikt hij nagenoeg hetzelfde idioom als in zijn verzen —; vol humor en op enkele plaatsen niet zonder beklemming. Het valt op, dat de dichter de ccslerse beschouwingswijze herhaaldelijke tot de zijne maakt; een mengeling van wijsheid en zin voor het komische geeft hel verslag van zijn omzwervingen een aparte bekoring. Zijn vermogen tot aanpassing aan de egyptische gemeenschap is bewondarenswaardig.
• Daardoor is hij in staat contacten te leggen in velerlei milieu’s, zowel met pachas als met fellahs. Hij dringt door in kringen die doorgaans voor westerlingen taboe zijn. Hij neemt grote risico’s om hel leven van het gewone volk te leven kennen, waagt zich in duistere buurten en wordt bijna hel slachtoffer van zijn “nieuwsgierigheid” tijdens een grote anti-weslerse he
lerugvond in de landschappen en .ten.
loging in Caïro. De dichter in hem verzuimt nooit kennis te nemen van de ongeschreven volkspoëzie die in een land als Egypte in tropische overdaad bloeit. .Tuweeltjes van arabische dichtkunst tekent hij op uit de mond van kameeldrijvers en schoenpoetsers. Wij zijn getuige van zijn desillusies in die hel van lawaai; het Nederlandse lunapark in Alexandrië, waaraan hij korte tijd als perschef verbonden is. Lijdend aan een vergiftiging, als gevolg van het drinken van een glas Nijlwater, komt hij in het Vicloria-hospitaal in Caïro terecht, waar hij de wonderlijkste ervaringen heeft; hij is er o.a. assistent van de directrice van de ooglijderskliniek. Wanneer zijn vj’ouw uit Nederland gearriveerd is reizen zij samen naar het zuiden en slaan hun tenten op in het stadje Mattawi, waar de engelse Miss Malthews een missiepost heeft. De tweede helft van het boek speelt geheel in het egyptische provinciemilieu, dat weldra zijn geheimen voor de schrijver ontsluit. De commissaris van politie geeft hem college over de bloedwraak, de mohammedaanse schriftgeleerden laten hem, tijdens een van die onwaarschijnlijk nrervloedige maaltijden — er wordt enorm veel gegeten in dit Itoek — horen lioe men elkaar overtroeven
kan met bijbelcitaten. Van een Amerikaanse Ier krijgt het echtpaar Aafjes later de beschikking over een landhuis in Enkari, waar zij de enige Europeanen zijn temidden van zestigduizend Arabieren. De hitte is er ondragelijk, zij maken er voor het eerst een zandstorm mee, al de bedienden gaan er vandoor, ten slotte zien zij in, dat zij beter terug kunnen keren naar het noorden. Op het laatste ogenblik duiken de trouwelozen weer op en doen hen uitgeleide: “En tenvijl wij in onze koetsjes ieder onze kant uitgingen, zij naar hun dorp, wij naar het station, riep ik hun kleiner wordende voertuigje achterna: “Morgen...”.
En zij terug: “Morgen bloeien de abrikozen”.
En ik weer: “Morgen”. En zij, luidkeels en in spreekkoor terug: “Morgen bloeien de abrikozen”. Het zijn de woorden die bij elke egyptische begroeting weerklinken en bij ieder afscheid. Terecht gebruikte Aafjes hen als titel voor zijn kostelijk reisboek charmant geïllustreerd door zijn vrouw), dat verlangend doet uitzien naar een volgend deel.
Ben Voeten.
□-□
Elke Dinsdag- en
Donderdagavond van 9 - 10 uiu'
kunt U luisteren naar cultureel verantwoorde radioprogramma’s over
Radio Kelkboom PJA 5
□-—□
6
MOZART’S. TRAGISCH LEVEN
(SLOT)
Zijn diepere levenservaringen doet hij op zijn lournse op. Er ligl iets onuitgesproken pathetisch op deze reis van dc jonge artisl. Hij, die altijd geleefd had in een wereld vol harnionie en dromen, zonder zich te bekoniineren om de dag van morgen, ziet zich nu voor het eerst geplaatst in het volle leven, zonder een raadgever.... en de opvoeding, die zijn genie ontwikkeld had, begint schaduwen op zijn leven te werpen. Zijn vader schrijft hem ”Het is de schuld van je goedhartigheid, die je belet enig kwaad in iemand te zien. Je gelooft en vertrouwt iedereen te gemakkelijk.”
In Mannlieiin wordt hij verliefd op Alloysia Weber en hij stelt zijn vader voor al haar familie naar Italië mee te nemen, waar de charmante zangeres in een opera, welke hjj, Mozart, voor haar zou schrijven, zal optreden.
Maar zijn vader niiaakt een eind aan deze idylle en stuurt hem naar Parijs.
Mozart haat Parijs, waar ze van zijn goedhartigheid misbruik maken.... hij wordt met ijdele beloften afgescheept.... hij geeft wat lessen.... koestert hoop en.... wordt heel erg teleurgesteld.
Alleen met zijn teleurstellingen, wordt hij opgeschrikt door de plotselinge dood van zijn moeder. Alleen in een grote stad, zonder enige ervaring of troost, ondervindt hij zijn eerste grote smart.
Het aanbod voor de politie van organist, met een salaris van f .'ïOO,- per jaar, vergezeld van het bevel van zijn vader om dit aanvaarden, brengt hem naar zijn geboorteplaats terug. Alloysia Weber, die geluk had als zangeres, werd erg bewonderd, maar helaas vergat zij gauw haar vurige bewonderaar, van wie zij slechts korte tijd geleden, afscheid nam met tranen in haar ogen!
Maar Mozart heeft een kinder lijk hart en kort daarop vergeet hij zijn verdriet en brengt zijn liefde over op Alloysia’s jongere zuster Constanze.
De eerste vrucht van zijn verblijf in Parijs, de opera Idomenes, wordt in München opgevoerd in 1781, en heeft een enorm succes'. Midden in zijn succes wordt hij geroepen om de aartsbisschop te vergezellen op zijn reis naar Weenen, in verband met de feestelijkheden voor de kroning van Jozef II. De vele kleineringen, die bij moet ondergaan, bereiken hun climax. Hij moet zijn maal gebruiken met koks.... hij mag geen concerten geven om zijn p.over salaris wat te verbeteren., liij moet altijd in een antichambre wachten, klaar om zijn tyrannieke meester te gehoorzamen! E i n d e 1 ij k kan hij het niet meer uithouden en geeft hij zijn b-etrekking op. De bisschop noemt hem een verwende, eigenwijze jonge man «n ook vader berispt hem, maar Mozart kon het niet langer uithouden om als ’n koelie behandeld te worden. In ’n vreemde stad waaide armoede hem tr.sgrijnst, ongeschikt voor het harde leven, begint Mozart zijn tragische carrière. Hij klampt zich vast aan een enkel woordje van lof en aan de kleinste aanmoedi
ging. Hij is van plan Constanze Weber te trouwen, maar zijn vader, zowel als Constanze’s familie, zijn er tegen.
Eindelijk trouwen zij dan toch, onder de bescherming van Cointesse Waldstetter, die ook alle kosten voor de .eienvoudige ceremonie betaalt. Niettegenstaande hun armoede zijn zij erg gelukkig. Op een morgen treft een vriend hem in een heel koddige positie aan, n.1. springende door de kamer!!! Op . zijn verbaasde vraag antwoordt Mozart lachend: “Dit is een goedkope manier om je te verwarmen. Wij hebben geen kolen in huis en ik dacht dat ’n walsje net zo goed dienst zou kunnen doen als kolen!
Jaren lang is z’n vrouw bedlegerig. Hij is altijd vol zorg voor haar. Hij zit aan haar bed, als hij muziek schrijft, vol zorg dat zij niet gestoord wordt. Als hij ’s morgens uit gaat voor een wandeling, komt hij altijd voor zichtig in haar kamer en laat een briefje achter. ”Goede morgen .schal.... ik hoop dat je goed goed geslapen hebt en dat uiels j'? gestoord heeft. Wees voorzichlig en vat geen kou. Iluk niet en wind je niet op. Wees voorzichtig en struikel of va) niet als je naar een andere kamer moet.
Laat al je huishoudelijke werkjes liggen tot ik terug ben.”
Maar zijn hartelijkheid jjfpnst hem altijd moeilijkheden. Hij heeft altijd schulden; schulden die hij maakt, door van de ene vriend geld te lenen, om een andere te helpen. En in zijn optimisme gelooft hij, dat hij weer in staat zal zijn om het terug te betalen. Hij weigert nooit een vriend te hejpen, ondanks zijn eigen armoede! De laatste jaren van zijn leven zijn weinig meer dan
7,
een hernieuwde worsteling voor zijn dagelijks brood, soms een beetje verlicht door succes, dat hem alleen maar roem Ijrengl en geen geld. Zijn laatste werk zou de tragedie van zijn leven kronen. Niemand kan bet Requiem aanhorjen, zonder een traan van medelijden te storten. Een onbekende, die hem opdraebt geeft een requiem te sclnijven voor een onbekende vriend, schijnt zijn eigen lol te voor?pellc.n. Geïnspireerd door dez'T overtuiging, geeft bij zijn afnemende krachten aan het schrijven van zijn onsterfelijke requient.
Hierin stort hij zijn hart uit.... al zijn zorgen icn verlangens werden hierin gevoeld. Wie hoort niet in het Lacrimosa de kreet om genade voor een lijdende ziel? Enkele uren voor hij sterft, zingt hij nog gedeelten, die hij klaar heeft, voor zijn weinige vrienden, die hem komen bezoeken. Als hij bij het Lacrimosa komt, barst hij in tranen uit en kan niet verder zingen. Hij sterft met het manuscript naast zich.
Het meedogenloze noodlot schijnt deze grote man tot na zijn dood te vervolgen. Er is niet genoeg geld voor een graf en een onbekende, voor wie Mozart heel wat werk kosteloos bad verricht 'en die dan ook voor de begrafenis zal zorgen, vindt het onnodig om enkele guldens meer te besteden voor een behoorlüke begrafenis. Geen nlechtige Requiem, voor hem, die de wereld een Requiem sehemk. Geen plechtige rouwdienst om. de dankbaarheid van de wereld voor de grote gestorvene te tonen. Een armzalige baar in e.en zijgang van de kathedraal. enkels vrienden
maar-.... een eenvoudig gebed.
De kleine stoet gaat op weg in een hevige storm. De regen gutst neer, alsof de natuur haar grote zoon beweent. Een voor een verdwijnen de vrienden, zodat bij de ingang van het kerkhof alleen een trouwe knecht overblijft. En zo wordt dan de grootste kunstenaar van zijn ■tijd in een algemeen graf begraven, op één rij met de onbekende armen, zonder een enkele vriend oin een traan te plengen of om de plaats, waar Iiij te rusten werd gelegd, aan te duiden. Zijn vrouw is ziek van verdriet, cn als z'ij eindelijk naar het kerkliof kan gaan, is de man, die Mozart begraven bad, gestorven.... en nooit meer wlerd zijn graf ferruggevonden.
Ongeveer 70 jaar na Mozarl’s dood werd er een monument opgericht op een plaats, tussen de kldno witte kruizen, die voor enkele jaren de graven van de onbekende armen dek ken, totdat ze worden weggenomen om weer voor enkele jaren andere, doden te dekken.
Op een voetstuk van grijs graniet zit een muze op een stapel boeken, die de titels dragen van Mozart’s belangrijkste worken. In de linkerhand heeft zij een harp, die op een lauwertak rust, in de reehter houdt zij een manuscript. Haar hoofd is smartelijk gebogen én haar uitdrukking droevig.
Aan één kant is ér een bronzen reliéf van de componist, aan de andere kant een harp. Op de derde kant staat geschreven; Wolfgang Amadeus Mozart, g.eboren 27 Januari 1756, gestorven 5 December 1791.
ALL
PROGRAMMA
VAN DE HADIO.UITZENDINGEN VAN HET CULTUREEL CENTRUM ARUBA. Dinsdag- en Donderdagavond van 3 tot 10 uur. over Radio Kelkboom.
4 lanuari: «Die Schopfung», oratorium van Joseph Havdn Eerste deel.
6 Januari: «Mens en Maatschappij» L Lesing door de Volksuniversiteit Aruba.
11 Januari:

«Die Schopfung», oratorium van Joseph Haydn
13 Januari:
«Mens en Maatschappij» II Lezing door de Volksuniversiteit Aruba.
Lichte Muziek.
Operette «Die Fledermaus» van Joh. Strauss Eerste Deel.
20 lanuari:
«Mens en Maatschappij» Hl Lezing door de Volksuni
«Die Fledermaus» operette van Joh. Strauss Tweede Deel.
25 Januari:
onderwerp door T.J.M. Ver
Gramoloonplatenconcert. Variations Symphoniques

«Over dikke en magere
Lezing door de Volksuniversiteit Aruba.
Lichte Muziek.
1 Februari: ENGELS PROGRAMMA.
Scottish Country Dances. played by Angus Fitchet's Scots Dance Band.
«The adventures oi Oliver Twist and Fagan* by Charles Dickens. Radio play.
Norlh Country Sketches by the English composer. Frederick Delius.

..
GENERAL STORE
HENDRIKSTR. 1 0'STAD

HEET VAN DE NAALD
Hoewel hel ónmogelijk is een overzicht Ie geven van alle nieuwe opnamen, lees b.v. maar eeiis wat de Sehwan long playing catalog hiervan geefl, wil ik U, voor zover dal mogelijk is, versehillende opnamen aanbevelen.
De Syinphony in E mineur. No. 5. opus 9.‘i van Dvorzak heeft zijn zoveelste 0])name heleeld. Nu in een uitvoering van het Londens Philharmoniseh Orkest onder leiding van Alcco Gallicra. Naast de schitterende, zeer juiste interpretatie van dit werk hebben ook de technici zich van hun beste zijde laten zien. Het gevolg was dan ook dat deze opname er een van een bijzondere kwalitejt is geworden.
Angel 3508,5.
De bekende pianist Leonard
Penna rio vertolkte Moussorgsky’s Tableau (Pune e.xposition op een waarlijk artistieke en virtuoze wijze. Bij de plaat is nog een geïllustreerd boekje, 8 pagina’s groot w'aarjn ons lueer bijzonderneilen over dit werk — zoals men weel IS het een wandeling lang een Ifintoonslelling van werken van een intiem vriend van de eoniponisl, Hartmann — verteld worden.
De pianotoon is zeer mooi en de technici tonen zich hier op hun terrein de evenknie van de pianist Ook de verpakking is uitstekend.
Capitol LAL-8266
De l^ieifhebbers van koorwerken kunnen terecht bij Felix de Noliel en zijn Kamerkoor. Zij zongen van Monleverdi de Messa a Qualro Voci da Capella en van Lassus:: Psaumes de la Penitenoe a cinq Voix.
In de Messa verrast ons de homo
fone structuur van het werk. In de 16de Eeuw noemde men die muziek: Nuove musiche.
De Psalmen van Lassus daarentegen zijn polyfoon van stijl. De uitvoering van beide werken is een bewijs van de Nobels grote kwaliteiten als koorleider, en ook de opname is van een goede kwaliteit.
Concert Hall CHS-1196
Colmubia ML 4869.
Voor vele luisteraars zal de plaat jjiet het opschrift: ”Toscanini speelt Uw lievelingswerken” zeer w'elkom zijn. U hoort op deze opname werken Van Beethoven (Egmont), Berïioz (Carnival Roinain), Brahms (Hongaarse Dansen No. 1, 17, 20 en 21). Herold (Zaïnjia), Ponlhielli (Urendans) en Sibelius (Finlandia). Zeer goed opgenomen.
RCA Victor LM 1834
Teba.
■“

Verlicht Uw huis helder. Het
is niet duur
Hieronder volgt een kostenvergelijking voor eei
gezin van 5 per
sonen, dat de avond gezellig thuis doorbrengt. Deze familie meent |
terecht dat de kostei
voor een goede verlichting
zeer zeker gewef- |
tigd zijn in vergelijking met de 8 maal zo hoge kosten voor de he- : 1
scheiden geneugten
’an deze avond.

ALGEMENE KOSTEN:
i'
5 koppen koffie
f. 0.40

5 soft drinks
f. 0.55

10 sigaretten
f. 0.25
f. 1.20 ji
VERLICHTING:
1 tafellamp
100 W.
Ij
1 schemerlamp
40 W.
ü
1 leeslainp
60 W.
200 W., gedurende 5 uren
mz.

-- ■
DE PAUS
Regelmatig vernemen we de laatste weken nieuws over paus Pius Xll. De hele wereld heeft belangstelling voor deze internationale figuur, die al bijna zestien jaar lang zijn z^vare ambt veiwult. De laatste honderd jaren van de pausgeschiedenis' kenmerken zich door bijzonder lange poatificaten (regeringsperiode) der verschillende pausen. Paus IX regeerde zelfs 32 jaar. Dit ds te meer opmerkelijk, daar uiteraard slechts mensen van enigszins gevorderde leeftijd voor deze hoge positie gekozen worden.
Als de paus overlijdt, dan wordt daarvan omniddellijk bericht gezonden aan alle kardinalen. Een gedeelte daaivan woont verspreid over de wereld. Deze moeten dus onmiddellijk op reis gaan als ze tijdig in Rome willen zijn voor de keuze van de nieuwe paus. Deze keuze moet plaats vinden binnen tien dagen na de dood van de paus. De kardinalen trekken zich terug in het Vaticaan in conclave. Dat wil zeggen: zij zijn volkomen van de buitenwereld afgesloten. Zij kunnen het gebouw niet verlaten is.
lies van stemrecht. Verschillende keren per dag komen zij bij elkaar in de Sixtijnse kapel, waar de stemming plaats vindt. Er wordt schriftelijk gestemd. Verkiesbaar is elke mannelijke Katholiek. De laatste eeuwen werd er echter altijd een kardinaal gekozen. Als na enkele dagen de vereiste meerderheid (2/3 van het totaal) bereikt is, wordt de nieuw gekozene bekleed met de witte paiiselijke loog en treedt naar buiten, om zijn eerste pauselijke zegen te geven. Enkele dagen later wordt hij plechtig gekroond in de Sint Pieterskerk. Al wat Rome aan pracht en praal kan
opbrerigen wordt ten toon gespreid bij dit hoogfeest. Als dan, terwijl uil de massale koepel de tonen van de pausmars schallen, de heilige Vader onder het gejubel van de duizenden in zijn draagstoel de kerk wordt binnengedragen, treedt plotseling een eenvoudige monnik naar voren, die de processie doel stoppen en vlak voor de draagstoel een bosje stro verbrandt. Dit om de paus er aan te lierinneren, dat al deze praclit slechts vei'gankelijk is. De kroning geschiedt met de tiara, de driekroon, zinnebeeld van het drievoudig amhl: koning, herder, leraar.
In vroegere lijdeti kwamen na het overlijden van de paus de bisschoppen uit de buurt van Rome bij elkaar, en overlegden met de autoriteiten van de stad over de opvolger. Maar al spoedig bleek, dat er te veel belangstelling kwam van de kant van koningen en keizers, zodat in het jpar 1059 het recht der keuze geheel aan de kardinalen werd toegewezen. Hierme
Er is maar één
ERRES
Met de Willemstad ontvingen wij wederor een zending radio toestellen.
weergave waar U stomverbaasd van staat.
Geen geld geen zorgen, want bij CASA ELECTRONICA koopt U op de gemakkelijksle betalingsvoorwaarden.
Voor al Uw reparaties naar CASA ELECTRONICA. Het betrouwbaarste en goedkoopste adres. Bij geen ander toestel een service als bij een ERRES!
de was nog lang alle staatsinvloed overstroming in Zuid-Amerika, hon- een verdrag tot stand, waarbij de niet geweerd. Daar waren nog gersnood in.... etc. etc. Wie ge- paus souverein verklaard werd over veel bepalingen en decreten voor ven wil hoeft niet lang te zoeken, de Cita del Vaticano, de stad van
nodig. Nog in 1903 had de kei- waar zijn gave goed besteed is, zo- het Vaticaan. Die omvat niet veel
zer van Oostenrijk een beslissende dat de pans nooit met te grote voor- meer dan de St. Pieterskerk, de invloed op de verkiezing door een raden zit. pauselijke gebouwen en tuinen, en
Veto, waartoe bet Oostenrijkse Al deze activiteiten spelen zich een deel van het St. Pietersplein,
vorstenhuis een oud recht meende af in het Vaticaan, een souvereine Het leger van deze staat bestaat uit
te bezitten. Sindsdien zijn de ver- staat van slechts enkele hectaren de Zwitserse edelgarde, hun bewakiezingen volkomen geheim. oppervlakte. Van Pepijn de Kor- pening is zeer antiek. Waar het
Als de toejuichingen van de kro- te, bekend uit de Vaderlandse Ge- hier om gaat is natuurlijk niet een ning verstomd zijn, wacht de nieuwe schiedenis, kreeg de paus een stuk politieke macht. Op deze wijze is paus de zwaarste en eenzaamste land, waarover bij als kpning kon de paus vrij van alle politieke dmk,
post ter wereld, het bestuur van de lieersen. In 1870 is dit tengevol- iets' wat zijn positie vereist. On
wereldbmvattende organisatie, de ge van nationalistische stromingen danks de geringheid van dit staatje Katholieke Kerk. Hij wordt daar- een deel geworden van Italië. Be- hebben prachtisch alle landen een in bijgestaan door de verschillende foemd zijn uit deze tijd de zouavon, gezantschap bij de H. Stoel Vandaar congregaties, ministeries zou je tl'® gestreden hebben voor de ker- dat in alle landen het verloop van kunnen zeggen, aan het hoofd waar- kelijke staat. Een langdurige kwes- de ziekte van Paus Pius XII met viii cpn k-nivlinml clani Deze k.nr- t'® '"®t tl® Italiaanse regering was veel belangstelling en medeleven dlïen vm-“ÏÏ-de het gevolg. Eerst in 1929 kwanr gevolgd wordt. Th. M.
ministerraad van de paus. Buiten deze directe bestuurstaak moet hij zich dagelijks door een enorme berg post been werken, talrijke privé- en massa-audienties verlenen, op feestdagen deelnemen aan uitvoerige plechtigheden, zodat het voor de lijfarts van een paus dikwijls een raadsel is waai' deze, zoals we al zeiden dikwijls bejaarde man de kracht vandaan baalt. Hoewel zij een geestelijke macht bezitten, heblien zij ook belangstelling voor liet lijdelijk welzijn van de mensheid.
Pius' X heeft zijn gehele pmitificaal geijverd voor de wereldvrede. Zijn opvolger Benedictus XV Irachtte te bemiddelen tijdens de wereldoorlog 1914-1918. Paus XII verwierf liogc achting en dankbaarheid bij Katliolieken en niet-Kalholieken voor zijn hulpacties in de door dc oorlog getroffen gebieden. Dergelijke steunacties vormen dan ook de vrijwel bodemloze put, waarin de z.g. rijkdommen van de paus verdwijnen. We lezen soms in de krant van een schip met geschenken voor de heilige Vader. Meestal blijven dergelijke dingen niet lang in het Vaticaan. Watersnood in Holland, aardbeving in Algiers,
12
DE GESCHIEDENIS VAN OLGA SPESSIVTZEVA. ''TRAGEDIE VAN EEN LEVENDE "GISELLE'
Ieder jaar als de wnterkleding weer wordt uilgepakl eu gure winden de komst van het koude jaargetijde aankondigen, begint ook het seizoen van opera’s, concerten en bajletten. Onder het steeds grotere aantal balletliefhebhers, is ook altijd een Ideine groep van hen die niet alleen komen om te KIJKEN maar ook om te herinneren. Het zijn de ballet ”slerren” wier roemrijke jaren reeds voorbij zijn. Maar wanneer deze vroegere beroepsdansers en danseressen elkaar ontmoeten in de pauze of na een opvoering om hun hart op te halen over de zojuist geziene balletten,
is er één prima ballerina die s Olga Spessivtzeva, slaapt rustig in Hudson River Hospitaal voor gee kend met het fejt dat er 1.5 jaren het laatst danste.
Mme. Spessivtzeva is in Amerika alleen nog bekend bij de artsen die haar behandelen en de verpleegsters die haar verzorgen. En toch, slechts een kwart eeuw geleden was haar naam wereld beroemd.
George Balanchine ontwierp dansen speciaal voor haar.
Sergei Diaghilev en Mickeal Fokine verafgoodden haar.
Do critici waren het er over eens dat géén enkele ballerina zo uitstekend de rol van ’Giselle’ kon uitbeelden als zij.
Ongelukkigerwijze paste die rol haar te goed.
In het ballet is Giselle een verlegen volksmeisje, wanhopig verliefd op de knappe Albrecht, die eerst speelt met haar gevoelens en haar dan verstoot. Van verdriet wordt ze krankzinnig. Zij wil niet meer dansen, maar met een gevoel dat ze moet om haar ellende te vergeten, springt en draait Gisselle adembenemend rond op het toneel, grijpt Albrecht’g zwaard en steekt
s gemist wordt. Deze vrouw, haar kamer in New York, in het steszieken. Zij is totaal onbevoorbij zijn gegaan dat zij voor
pende geest. De geesten van alle bedrogen meisjes dansen om haar heen. Dit zijn de ”Wilis”, die bij het vallen der avond, aangevoerd door hun koningin, door bet cypressenbos gaan om het geluk te verstoren van alle verliefde paartjes, zoals ook eens hun geluk bedorven werd, GiseUe wordt nu bij de groep Wilis opgenoinen. Als Albrecht Giselle’s graf bezoekt en haar om vergiffenis smeekt, gebiedt Myrtlia de Wili-Koningin, haar nieuwe onderdaan (Giselle) om Albrecht tot dansen te verleiden. Giselle probeert hem hiervan te weerhouden door hem te kennen te geven zich aan het kruis op haar graf vast te houden, doch Albrecht is machteloos tegen de wens van de Wilis. Hij danst vlugger en vlugger om ’t wilde tempo der muziek bij te kunnen houden. Büj wordt het slachtoffer van deze krankzinnig makende dans.
Als de ochtend doorbreekt ver dwijnen de Wilis niet hun koningin gelijk een optrekkende mist. In. een laatste poging om hel heengaan van Giselle te weerhouden, valt All)rechl lülgeput neer op haar graf.
De hoofdrollen van dit ballet zijn zeer moeilijk weer te geven. Er kunnen jaren voobij gaan eer er een goede "Giselle” en "Albrecht” zijn In hel begin van de twintigste eeuw waren er twee ballerina’s die waardig werden bevonden de rol van Giselle te dansen n.1.
Anna Pavlovna en Olga Sp 'ssivt
Kort voor de eeuwwi.s.seling werd Olga Spessivtzeva als leerling van de Russisch Keizz-rlijkc balletschool aangenomen. Lang voordat het diploma aan deze begaafde danseres ^ver^l uitgerijkt. genoot zij bekendheid in heel Rusland. Een aantekening over deze jonge danseres luid als volgt: :
"Zij is zeldzaam knap, erg verlegen en nooit zeker van zichzelf, ofschoon haar perfecte figuur en sierlijke armbewegingen een onvergetelijke indruk maken”. Typisch is het schrijven van een criticus over haar: "In haar ogen is te zien dat ze niet wil dansen, maar dat zij gedwongen wordt verder te gaan’’,De Wilis hebben zich reeds in haar loopbaan gemengd....
Als haar opleiding beëindigd is heeft zij reeds menig apiilaus verdiend van toeschouwers en beroepsdanseressen voor haar uitvoeringen in: "Swan Lake”, "Sleeping Beauty” en vooral in
Wordt vervolgd op blazijde 14
zichzélf neer. i |
Nu haar' doodstrijd voorbij ITOr STRAKS IN TROCADERO\
is, domineert haar wraakroe- i —^_ !

\
13
11 M
Geen betere Scotch Whisky dan
Red
Hackle
WAAROM DRINKT MEN HIER OP ARUBA VEEL j
HGD HACKLE? i |
OMDAT RED HACKLE HEERLIJK VAN SMAAK IS
EN BOVENDIEN DE ANDERE DAG U GEEN
^'KATER” BEZORGT i
AGENTE; j
3Mario
S. Arends Ene.
ORANJESTAD
SAN NICOLAS
FOTO IDEAAL |
«
/=■

de wereldberoemde camera's
1^
Het adres
LEICA, ZEISS IKON, ROLLEIFLEX, ROLLEICORD, REVERE, ROBOT, AGFA, en vele andere merken
The Home of Fine Cameras
Nassaustr. 8 Oranjestad. Tel. 1012

ÏS® GAS
Uw gascylinder voor het weekend te laten vullen
TELEFOON 1198
ARUBA GAS SUPPLY
J
DE GESCHIEDENIS VAN OLGa SPESSIVTZEVA. "TRAGEDIE VAN EEN LEVENDE "GISELLE” Vervolg:
"Giselle”.
Ze krijgt prachtige aanbiedingen van het Maryiriski theater in Rusland en vanuit het buitenland, maar het verlegen meisje verlangt heel wat anders: Zij wil zich terugtrekken als non in een strenge kloosterorde. "Belachelijk”, zeggen haar familie en vrienden ”met zo n talent moet je dansen”. Niet in staat zich hieraan te onttrekken, volgt Olga hun wil, maar ze is nooit gelukkig in dit beroep. Korte tijd later wordt ze tot Ballerina benoemd en krijgt de bijnaam van: ”De Blallerina met het lijdende Madonna- gezichtje” Het is een eenzame Olga die enkele jaren daarna naar Parijs vertrekt oin zich daar hij het wereldberoemde Sergei Diaghilevballet aan te sluiten.
Ofschoon ze nog erg jong is heeft zij zo’n perfecte techniek, dat Parijs entlioüsiast is, vooral over haar rol als “Giselle”.
Menig Fransman adoreert haar, maar Olga wordt verliefd op een Russisch schilder. Kort na het huwelijk vertrekt hij, om nooit meer iets van zich te laten horen. Zij verdraagt de kwellende gedachten aan dit mislukte huwelijk tot dat een andere landgenoot in haar leven komt. Dit keer een Russisch danser. We.ïr is zij gelukkig, maar eveneens voor zeer korte tijd want vlak voor de trouwdag verlaat hij haar.
De menselijke' Giselle is evenzeer bedrogen als- de Giselle die zij uitbeeldt op het toneel. Welk stuk zij ook danst: altijd is er die uitdruUdng op haar gszicht van: ”Zij wil niet dansen, maar zij raioet”:.
Met Mickael Fokine’s gezelschap maakt zij een tournee door ZuidAmerika. Daarna keert zij terug voor een triomf tournee door iedere hoofdstad van Europa. In 1932 is ze aan ’t hoogtepunt van
Anna Pavlova is juist gestorven. Diep bedroefd is haar echtgenoot en leider: Victor D’André. Met zijn volledige balletgro>3p en honderden besproken steden van Pavlova’s tournee, tracht D’André zijn eigen v^driet te vergeten terwille van ’t publiek en van „het balletgezislschap. De enigste die zijn vrouw, Anna Pavlova kan vervangen is Olga Spessivtseva, zegt hij, en laat haar dan cnmiddeJ.iijk overkomen. De volgsnde twee jaar danst Spessivtseva onder D’André’s leiding. 0verr.1 ter wereld word ze gehuldigd en toegejuicht, maar hel dringt .niet tol haar door. Olga voelt zich dood ongelukkig.
Dag en nacht vervolgen de Willis haar. Victor D’André maakt zich vaak bezorgd over haar neerslachtigheid en over haar driftige uitvallen gedurende de repetities.
Het eerste bedrijf van "Giselle” komt tot een einde. De dans waarin zij krankzinnig wordt begint.
In 1934 reist zij met D’André’s balletgroep naar Australië, waar zij zeer nerveus aankomt en zonder enkele reden een telegram aan haar moeder stuurt: "Mijn henen zijn verlamd!”. Verschillende doctoren onderzoeken haar, maar kunnen geen enkele teken van verlamming waarnemen. Uileindelijk gelooft zij dit dan en gedurende enige tijd danst ze he ter dan ooit tevoren. Daarna klaagt, zij dat geesten haar omringen die haar voeten willen afsnijden. Dan, op een koele November avond, terwijl Olga Spessivlseva en Anatole Vjlzak in de coulissen hun beurt afwacliten om hun pas- de- deux te dansen, 'keert Olga zich plotseling woedend lot . haar partner en schreeuwt: "Raak me niet aan! ik wil die pas- de- deux niet dansen,- ik dans iels anders en alléén! ”. en zo gebeurt het.
Een week later is hel toneel klaar gemaakt voor het ballet "Giselle”. De toeschouwers in de volle zaal wachten met grote spanning.
Het gordijn gaat op en hel ballet begint.
De verlegen Olga met hel Madonna- geziehlje, danst voortreffelijk de rol van het verlegen volksmeisje Giselle.
Giselle wordt bedrogen en het publiek veelt het lijden in Olga. ■Giselle wordt krankzinnig en 01ga’s vertolking hiervan maakt hel publiek angstig. Is dit Olga Spessivtseva die de rol van “Giselle” danst, of is dit Giselle zelf??? Albrecht komt op haar toe; de Stervende Giselle kijkt naar hem op met ogen die niets blijken te zien, dan vraagt ze met een doffe stem:
”Wat wil je”
Als gebroken loopt ze met de handen voor haar gezieht het toneel af.
Olga Spessivtseva heeft nooit meer gedanst.
Toch is haar leven niet geëindigd. Het is nog steeds het eerste, bedrijf van "Giselle”.
George Brown heet hij. Hij i.“ een eenvoudige Amerikaan met een eenvoudige naam. Hij is geen artist en heei^t n.iets met het toneel uit te staan, maar hij veraf
15
goodt Plga Spessivlseva en haar dans kunst. Voor hem betekent zij iets zó liefs en teers als van een andere wereld.
Dlga sluit in haar eenzaamheid spoedig; vriendsehap met hem en George Brown neemt de verantwoordelijkheid op zieh pin vóórhaar te zorgen, nu zij niet meer in staat is te dansen.
E>--i-st wonen ze heel rustig in Parijs en dit komt haar gestel ten goede. Vlak voor het uitbreken van de oorlog vertrekken ze eehter naar New York, waar korte tijd na hun aankora.«t George Brown plotseling overlijdt aan een hartaanval.
Metce’.r slaan ook de Wilis weer hun slag. Midden in een eonversatie met de buren beeldt zij zieh in dat zij de beroemde ballerina is; angstig roept zij uit dat ze op tournee naar Parijs, Lenden en Buenos Aires moet, waar ze omringd wordt door geesten die Jiaar voeten willen afsnijden.
In een poging om weg te rennen voelt ze de verlamming in haalbenen optrekken tot aan haar hart. Ze .huilt om George, maar George Brown is er niet meer om de bekleinmende gedachten te verdrijven en haar te troosten.
Psychiaters onderzoeken haar en constateren dat zij in een inrichtinp; dient te worden opgenomen. Ze wordt naar het Hudson River hospitaal overgebraeht, en daar is het waar zij nü nog leeft. Ze is 58 jaar, heeft nog steeds het melancholieke Madonna-gezichtje en is nog altijd verlegen.
Haar hospitaalkamer is het graf geworden van de levende ”Giselle”
E.A.
MAG IK EVEN UW AANDACHT?
VOOR DE LIEFHEBBERS VAN GOEDE MUZIEK.
Zoals te begrijpen valt, hebben de meeste Gramofoonplatenwinkeliers een bekendmaking in hun zaak hangen, waarop te lezen staal, dat platen niet worden meegegeven naar huis om ze daar te beluisteren, alvorens tot kopen wordt overgegaan. Vaak is er in de winkel wel een gelegenheid om de plaat te horen. Maar even vaak ook onder verre van ideale omstandigheden. Men denke maar eens aan het rumoer van de straat, etc. Zodat het haast niet mogelijk is, een globale indruk van de opname te krijgen. Dat is voor de serieuze liefhebber een groot bezwaar. Maar... . en hier zit, naar ik meen wel veel goeds in, er is een gelegenheid om dat bezwaar voor een heel groot deel te ondeivangen.
Eén der platenhandelaars in Oranjestad heeft het voorstel gedaan te komen tot de oprichting van een vereniging van platenliefhebbers, die dan eens per maand bij elkaar komen in een geschikt gebouw, om daar te luisteren naar verschillende opnamen.
Hij wil dan met de nieuwste opnamen van fabrieken als: Philips en RCA voor de dag komen. Blijkt er belangstelling te zijn, dan is hij liereid deze platen met een bepaalde korting aan de leden van deze “disco-club” te verkopen.
Ons eiland telt vele verzamelaars
van uitstekende opnamen en daarnaast nog tientallen enthousiaste luisteraars naar goede muziek hen gebracht door Philips, RCA, Colombia, Westminster, etc. Het moet dan ook, volgens mij, mogelijk zijn, zo spoedig mogelijk tot de oprichting van zo’n “platenclub” te komen. En wie onder U geïnteresseerd is voor dit voorstel, kan dat aan mij laten weten, hetzij mondeling, hetzij schriftelijk, adres Venezuelastraat 23, Oranjestad. Maar talmt U niet te lang!!
ƒ. ƒ. Stam
De VOLKSUKIVERSITEIT ARUBA
brengi U deze maand interessante lezingen van Prof. A. Donkersloot en Dr. Zaneveld
Men leze de advertentie in dit blad.
TO KEEP HEALTHY AND STRONG,
ask for
Rey de Copas Rum
ONCE TASTED, ALWAYS WANTED
DE TROMPET
(SLOT)
Voor de pompen gingen werken zou dat niet meer veranderen. Hij draaide zich om, Jiep de Irau op en begon zich af te scheren. In de spiegel zag hij de kamer, het bed, de telefoonkast; toen liij heter keek zag hij ook het raam met de grijsheid daaracliter. De dingen hebben opgehouden te bestaan, dacht hij. Hij spoelde zijn gezicht af en zag dat hij zich gesneden liad. De aluin brandde op zijn huid. Natuurlijk had hy weer vergeten vaseline te kopen. Toen hij zijn bed had opgemaakt, ging hij zitten wachten tot het eerste telefoongesprek zou doorkomen. Zelfs het
erf vlakbij kon hij niet meer zien; zo d Hij probeerde de verandering die was ingetreden onder woorden te brengen, maar het werd niet meer dan een murmelen en een zuchten, zoals' het water had gedaan vóór deze dag. Hij voelde dat hij zijn vrouw voor de hveede keer had verloren en dat het ditmaal onherroepelijk was. Nu de dijk was gesloten en het land weldra ging ^'oogVallen, waren de schimmen der verdronkenen uitgeweken naar plaat'sen, waar het water dieper is dan de hemel hoog en waar eb en vloed het onafgebroken in beroering houden. Daar zouden zij zich verenigd hebben met allen die hun waren voorafgegaan, kinderen zowel als volwassenen. “O God”, zei Leopold. Ineens herimierde hij zich de trompet. Hij begon weer te hopen. Hij bukte zich en greep onder het bed. Langzaam wikkelde hij het instrument uit de flanellen lap; het blonk alsof het nooit in het zeewater had gelegen. Leopold ging op het bed zitten, de trompet op zijn schoot. Zijn vingers gleden langs de buis en treuzelden aan het mondstuk; een voor een drukte hij de ventielen in. “Ik moet weer gaan spelen”., dacht hij. Hij herinnerde zich de avonden van de Harmonie, in de rokerige toneelzaal van “Het Wapen van Zeeland”, hoe hij een solo had moeten blazen; 'hoe de burgemeester hem gecomplimenteerd had. Hq glimlachte en keek naar de trompet. “De Harmonie”, Mi hij. “Weet je het nog? Hoe we
lik was nu de mist.
verleden jaar op Kerstmorgen ’n aubade brachten aan de zieken Opoe De Later kwam voor het raam, zo uit haar bed, de witte muts nog op”. Wanhoop snoerde zijn keel toe. Hij zag dat zijn handen beefden. Vaster klemde hij ze om de trompet. Een wilde lust lot vernielen steeg in hem op. Hij keek cm zich heen. De spiegel, dacht hij, het eerst de spiegel en mèt de trompet. Zweetdruppels kwamen op zijn voorhoofd. Hij rees overeind, de trompet in zijn rechterhand, deed een paar passen en haalde uit. De telefoon begon te hellen. Langzaam ging zijn arm omlaag. Otnbeweeglijk bleef hij staan. Het bellen hield op en begon opnieuw. “Ik hoef niets te zeggen”, dacht hij; “Ik hoef alleen maar door te verbinden”. De Trompet vloog in een boog maar zijn bed. Het was zijn zuster. Ze was al in Z: ze hadden hem willen verrassen, maar ze waren opgehouden door de mist. De kinderen zouden zelf even aan de telefoon komen. “Dag vader’’, hoorde hij Koen zeggen. Het ontróerde hem zo, dat hij niet verstond wat de jongen verder zei. Teen Marietje kwam. lette hij beter op. “U mag het nog niet weten” zei z e. Er waren een paar stemmen door elkaar en daarna bleef het even stil. Toen, heel vlug, Marietje weer: “We brengen een kerstboompje mee en een hele doos slingers.
Tante is nog niet op”, zei Leopold: “we gaan een wandeling maken”. Toen hij de kamer, waar vroeger de zusters hadden geslapen, was binnengekomen, hadden de kinderen al recht overeind in hun bed gezeten, verbaasd om zich heen kijkijd, of ze zich in een sprookjeshuis bevonden. “Kunnen jullie jezelf wel aankleden”? vreeg bij. Ze knikten, blij dat ze mochten opstaan. Leopold ging naar beneden, belde het kantoor in Z. en vroeg toestemming om een uur te mogen uilgaan. De telefoniste beloofde de gesprekken zo lang te zullen aanhouden en wenste hem een gelukkige Kerstmis, een wens die Leopold hartelijk beantwoordde, want het weerzien met de kinderen en de gezelligheid die zijn zuster had welen te maken, terwijl ze. met z’n allen het boompje cpluigden hadden zijn gemoed xerlicht. Toen uit de doos met versieringen ook een heel klein glazen trompetje was gekomen, had hij triomfantelijk de echte trompet laten zien en verteld hoe hij die in het zand achter het erf had gevonden. Zijn zuster had tranen in de ogen gekrezen, maar de kinderen hadden gexvild dat hij de taptoe zou blazen, zoals hij vroeger ook wel gedaan had, als ze naar bed moesten. “Morgen”, had hij beloofd; “morgen”.
Ook de tweede nacht na de sluiting van de dijk had Leopold vast geslapen. Met een gevoel van geluk was hij wakker geworden. Hij had gedroomd; hij had muziek gehoord ; meer kon hij zich niet herinneren. Met Koen en Marietje ieder aan een kant liep hij het erf af. “We zullen dezelfde weg gaan, die ik iedere dag heb pnomen, voorde dijk dicht was,” zei Leopold. “Eerst de zandplaat helemaal at en dan om een grote plas heen naar het kerkliof; verder kom je niet, want daarachter begint het water
17
“Daar hebben we gelopen’’ zei Marietje, wijzend op de voetsporen, een groot en twee kleine, die zij iii liet zand hadden achtergelaten. Ze ging terug om te kijken of haar voetje wel in de afdruk paste. Lang geleden, een zomerdag aan het strand, had ze iiet zo gedaan.
“Zullen we tot aan het water lopen”, vroeg Leopold.
Ze knikten tegelijk. Ze waren opeens veel minder bedrukt. De zandplaat liep snel omlaag. Daar was het kerkhof, zoals het altijd was geweest; alleen waren de heesters dood en stonden hier en daar zerken onder water.
“Ik ben hier iedere dag heengegaan”, zei Leopold. “Sommige dagen kon ik door het water heen de namen op de zerken lezen. Als de wind deze kant uitkwam, stond het water veel hoger en dan lukte het niet.”
ook nu nog”. De kinderen waren stil. Ze probeerden de omgeving te herkennen, maar toen hun dat niet lukte, keker, /e, als hun vader, recht vooruit naar het water. Graag hadden ze geweten waar vroeger hun huis had gestaan, maar ze durfden het niet vragen. Veel liever ook zouden zij naast elkaar hebben gelopen, zonder de grote zwij,gende man tussen hen in, voor wie ze een beetje bang waren, omdat alles zo anders was' geworden dan vroeger. Terug gaan naar het dorp had voor hen betekend teruggaan naar hun huis, waai-van ze wel wisten dat het weg was — ze hadden het zelf in de golven zien verdwijnen, als het dak niet was blijven drijven, waren ze ook verdronken — maar waarover ze, sinds ze bij hun tante waren ,samen zó veel hadden gefantaseerd, dat het soms geleken had of het nog bestond. Over hun moeder hadden ze nooit met elkaar gepraat, om dezelfde reden als waarom ze nu niet wilden vragen
naar het huis. Het kerkhof hadden ze altijd iets griezeligs gevonden en dat hun vader juist daar heen wilde begrepen ze niet.
Ze waren er, voor ze er erg in hadden, want het smeedijzeren hek, dat vroeger aan de ingang had gestaan, was verdwensen. Opeens' zagen ze op regelmatige afstanden van elkaar rechthoekige stenen uit het zand steken, die allemaal in dezelfde richting stonden en waarop witte spikkeltjes zaten. “Weepókken zei Leopold.
“Kijk eens, een zeester”, riep Koen.
Ze bleven slaan.
“Bij vloed kwam het water hier overheen”, legde Leopold uit. “Iedere dag bleef er een beetje zand achter en zo is een soort heuvel gevormd.’
De kinderen bogen zich over de zeester. “Hij leeft nog”, zei Koen; “hij beweegt”. “Verderop liggen er een heleboel', zei Leopold; “ook grotere; laat die maar liggen”.
Ze liepen tot ze niet verder konden. Ofschoon het bladstil was. was het in lange tijd niet zo helder geweest. Aan de overzijde lag de dijk. Hij moest de kinderen ■wijzen waar het was geweest.
“De polder komt nu gauw droog”, zei hij; “dan gaan we er weer wonen”. Toen wees hij ze ook de plek waar het huis had gestaan. Ze herkenden het niet en begoïmen te huilen. “Ik heb jullie iels beloofd”, zei Leopold; “gisteravond”. Door hun tranen heen keken zij hem aan, niet wetend wat hij bedoelde. Onder zijn jas haalde hij de trompet vandaan. Met zijn linkerhand zette hij haar aan zijn mond; de vingers van zijn rechterhand verdeelde hij over de knoppen. Hij keek recht voor zich uit. Toen begon het te schetteren over het water. jEen geweldige muziek, helder en scherp, voor de levenden en de doden.
Ed. Hoornik.
18
Een Jaar ^
^ Volksuniversiteit
SUPERCLEANING - LAUNDROMAT
Voor gezinswas vanaf Cfl. 40— per maand Speciaal vrijgezelleniarief, Was en Drycleaning inbegrepen Cfl. 25— per maand
De Volksamiversileit is wel een der jongste spruiten van het CCA. Tevens is de V.U. typerend voor de activiteiten van het CCA, immers, het initiatief is uitgegaan van dit lichaam. Na enkele mislukte pogingen is een groep onderwijs-mensen aangezocht, welke poging liet huidige resultaat heeft gehad. Vroeger bleek het nogal eens bezwaarlijk lezingen te organiseren van experts die om enigerlei reden hier korte tijd verbleven. Ook d idee om op Aruba ’n filiaal van de indertijd op Curacao bestaande volksuniwrsiteit op te richten was niet vruchtbaar gebleken.
Als we bekijken wat er tot heden bereikt is, komt men tot de conclusie dat doorwerken van de V.U. gerechtvaardigd is. Een groot deel van de bijna Uveehonderd leden wordt gevormd door Europese Nederlanders, d^e er ga,-" makkelijker toe besluiten, naar een lezing te gaan dan vele Arubanen. Ook betekent het voor hen een contact met de cultuur die hun ruggesteun is. Het aantal niet-europese Nederlanders vertoont een verheugende toename, sommige avonden bedraagt dat 25%. Vooral de oudleerlingen der Mulo-scholen e.d. zal men moeten trachten te bereiken. Zij hebben voldoende basiskennis en taalbeheersing om zich verder te ontwikkelen.
Een. beperking wordt het bestuur opgelegd door de geringe mogelijkheden. Buitenlands»? gasten die iets te bieden hebben ko
gepolst worden, zitten aan een tijdschema gebonden, bovendien is niet ieder een geboren, spreker. Ook op Ctuacao tracht men enige krachten te trekken, en verder moet men de krachten die hfer aanwezig zijn inschakelen, een reserve die men zo weinig mogelijk aanspreekt, om ©en zekere distinctie te bewaren, en om kpnikoimnertijden te overbruggen. Helaas is geen profeet in eigen land geeerd. Eigen initiatief wordt nooit doorkruist, zodat talencursussen e.d. buiten het terrein vallen. Vele andere cursussen durft men vaak niet goed aan, wegens de zeer geringe belangstelling, zoals bijv. chemie, letterkunde. ïien cursus die thans loopt:”Wat wil een automobilist gilaag van zijn auto weten (’s Woensdags in de ATS) wist niet meer dan plm. 25 mensen te trekken, ondanks zeven radioberichten, vier advertenties, en tweehonderd convoeaties, terwijl
vaak vrij onverwacht, zij moeten
De emgsie Drycleaning op Aruba is
SUPERCLEANING - 5194 'H
hier praclisch iedereen «en auto bezit. Hoe zal het minder populaire cursussen vergaan':' Ook ’n tweetal lezingen over Shake speare werden in onvoldoende mate bezocht. Toch mag men hogen op een gennddelde van 43 bezoekers (over 22 avonden)
Voor de toekomst jiell men zich voor: cursus speciale keuken, causerie over mediseli onderwerp, dito over hiologi.seli onderwerp, en nog een hizondere lezing, ter gelegen van het lustrum. Verder nog enkele artistieke avonden, plus nog wat in de schoot der toekomst vorhorg-ni ligt.
Ov«^ finantiele hizonderheden zullen we hij het Instrum niet reppen. De leden betalen een geringe contributie, en verder.
Maar degenen die op de hoogte zijn van de subsidie die een opeaai-bezoeker in Amsterdam geniet, zou van de bedragen heus niet opzien.
Rest nog de opmerking dat ’n gerieflijk lokaaltje niet aanwezig is, en dat de schoollbanken wel eens hard vallen.
Derhalve: ”Ga door”.
_ DUM.
LAAT
CULTURA
OOK EENS AAN UW
kenissen zien OOK VOOR HEN HEBBEN WIJ EEN EXEMPLAAR.
DANK U.